Bijlage 6. EMU-saldo

Het EMU-saldo is een in Europees verband gehanteerd en gedefinieerd macro-economisch begrip. De EU-lidstaten mogen op grond van de Europese regelgeving een begrotingstekort (EMU-saldo) hebben van maximaal 3% van het bruto binnenlands product (BBP). Aan dit maximale tekort van 3% hebben, naast de Rijksoverheid, ook de decentrale overheden een aandeel. De gemeenten hanteren een baten- en lastenstelsel maar de EMU-systematiek werkt op een andere manier. Omdat het daarbij gaat om de werkelijke geldstromen tellen bijvoorbeeld de afschrijvingslasten niet mee, maar de daadwerkelijke investeringen gedurende het jaar wel.

Het EMU-saldo geldt binnen de Europese Unie als een indicator om de gezondheid van de overheidsfinanciën te kunnen bepalen. Dit saldo geeft aan of de gemeente meer of minder heeft uitgegeven dan er binnenkomt. Omdat het hierbij gaat om de werkelijke geldstromen tellen bijvoorbeeld de afschrijvingslasten dus niet mee, maar de gerealiseerde investeringen wel en ook de aan- en verkopen van gronden. Bij een sluitende exploitatie kan er daardoor toch sprake zijn van een negatief EMU-saldo. Het EMU-saldo van de Venray komt voor 2020 uit op afgerond € 1.3 miljoen positief.
Voor Venray is een referentiewaarde (tekort) van toepassing van ruim € -4.556 miljoen (septembercirculaire 2019 gemeentefonds).  Een individuele EMU-referentiewaarde betreft geen norm, maar een indicatie van het aandeel dat een gemeente in de gezamenlijke tekortnorm heeft. Daar zijn op individueel gemeentelijk niveau verder ook geen consequenties aan verbonden.
Op basis van de wet HOF kan het Rijk wel maatregelen nemen als decentrale overheden in enig jaar hun maximale aandeel overschrijden en meerjarig geen zicht is op verbetering. Venray blijft volgens de jaarrekening 2020 dus ruim binnen de referentiewaarde.